MexiKaaskop

Onlangs had ik weer eens het genoegen om een vriend uit Nederland welkom te mogen heten in mijn casa in wat wellicht de grootste metropool ter wereld is. Het is alweer zo´n vier jaar geleden dat ik aan mijn familie en vrienden verkondigde dat ik Nederland zou gaan inruilen voor Mexico. De keuze voor dit zonnige land werd positief onthaald maar enigszins vertwijfelde blikken waren mijn deel wanneer ik vertelde wat mijn nieuwe woonplaats zou worden. Geen bounty bestemming als Cancún, maar de zogenaamde vreselijk gevaarlijke en smerige betonnen jungle van Mexico-Stad. Met behulp van de digitale media was ik in staat om beetje bij beetje de scepsis rond de Mexicaanse hoofdstad weg te nemen. De nieuwsgierigheid naar mijn reilen en zeilen in Mexico groeide dermate dat men toch maar zelf een kijkje kwam nemen. Deze bezoekjes hebben inmiddels geleid tot de eensluidende conclusie dat het hier uitstekend toeven is.


Dat zij hun negatieve vooroordelen over Mexico-Stad gekraakt zien, doet me goed, maar het is natuurlijk ook leuk om weer eens bij te praten...in het Nederlands. Mijn moedertaal ben ik uiteraard niet vergeten, maar moet bij het ontvangen van een landgenoot altijd wel een beetje afgestoft worden. Tijdens de eerste gesprekken merk ik dat ik enigszins hakkel en bovendien wordt mij verweten met een vreemde tongval te spreken. Wanneer me gevraagd wordt in welke taal ik nu eigenlijk denk, moet ik het antwoord schuldig blijven. Regelmatig denk ik in het Spaans, vaak in het Nederlands, maar ik weet niet welke taal nu de overhand heeft. Ik betrap me er zelfs op af en toe een nieuwe pidgintaal te hanteren waarbij ik denk in een vreemde mix van beide talen. De lichte communicatieprobleempjes daargelaten, bevestigen mijn vrienden dat ik weinig ben veranderd. Mijn Mexicaanse vrienden echter zeggen me vaak dat ik inmiddels Mexicaanser ben dan de nopal (eetbare cactus). In een spagaat voel ik me geenszins, eerder als een vis in het weinige water dat Mexico-Stad kent. Ik zie mijzelf graag als een ware kosmopoliet. Als de komende 26 mei echter de vriendschappelijke voetbalwedstrijd tussen Mexico en Nederland zal worden gespeeld, zal ik zonder twijfel juichen bij elke goal van Oranje en vloeken bij elke goal van Mexico. Ik ben gewoon een Nederlander buiten zijn landsgrenzen.

Geschreven voor La Chispa