¨Hier is het¨ zegt Rodolfo en gebaart me uit te stappen. Vanaf hier zal ik te paard verder gaan richting een inheems dorp aan de andere kant van de heuvel. Ik bevind me in een buitenwijk van San Cristobal de Las Casas, gelegen in wellicht de mooiste staat van Mexico: Chiapas. De staat die wereldberoemd werd nadat het Nationale Zapatistische Bevrijdingsleger (EZLN) zich in 1994 met revolutionaire acties aan het grote publiek presenteerde. Zestien jaar later lijkt er weinig veranderd, want Chiapas blijft een achtergebleven deelstaat met veel armoede en onderontwikkeling. Ook deze buitenwijk ontbeert verharde wegen en de huizen zijn sjofel. De mensen die in het centrum kleurige kleding en handwerk verkopen aan toeristen wonen hier. Aan het begin van de heuvel wordt er de laatste hand gelegd aan enkele gebouwen die beschilderd zijn met propaganda voor de Zapatisten en hun leider subcommandant Marcos. Navraag levert op dat het werkplaatsen zijn waar de buurtbewoners terecht zullen kunnen voor workshops. Wat de verbazing wekt echter, is dat de constructie grotendeels is gefinancieerd door de lokale overheid dat in handen is van de conservatie PRI-partij.
Eenmaal aangekomen op de lokale markt van het dorpje realiseer ik me dat contact leggen met de inheemsen niet eenvoudig is. Wanneer ze onderling praten, luister ik naar één van de vele inheemse talen die Mexico rijk is. Vermoedelijk is mijn Spaans beter dan die van hen. Mijn gids vertelt bovendien dat ze weinig te maken willen hebben met buitenstaanders. Na eeuwen van uitbuiting en onderdrukking valt dat te begrijpen. Met wat zadelpijn neem ik twee uur later plaats in een taxi en vraag me af wat of de in het buitenland populaire EZLN hier hebben bereikt. ¨Tot aan die heuvelrug, dat stuk land behoorde generaties lang toe aan mijn familie¨. Met een zucht van weemoed slaat Carlos af terwijl de meter rustig verder tikt. Veranderingen hebben echter wel degelijk plaatsgevonden. Taxichauffeur Carlos, mesties van 36 jaar oud, verhaalt: ¨Ik had een welvarend leven met mijn familie, maar de komst van Zapatisten heeft dat veranderd. Met geweld namen ze ons land af om het aan hun indios te geven. Ze nemen het recht in eigen hand en hebben geen respect voor de rechtsstaat¨. Ik geef een begrijpend knikje. Ook deze revolutie lijkt gestrand te zijn in wederzijds onbegrip.
Gepubliceerd in La Chispa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten