México Lindo y Querido

Na bijna vijf jaar in Mexico-Stad gewoond te hebben, sta ik nu voor de terugkeer naar Nederland met mijn Mexicaanse partner. Aan de hand van clichés en stereotiepen zal ik uiteendoen hoe wonen en werken in Mexico nu eigenlijk is. Hierbij mag ik graag opmerken dat een succesvol verblijf in het buitenland grotendeels van iemands eigen instelling en houding afhangt. Marjon van Royen: geef dus nooit de schuld aan het land en haar inwoners.

Mexico is in oorlog en het is er levensgevaarlijk 
Inderdaad worden er in bepaalde gedeeltes van het enorme land door drugsbendes territoriale kwesties op leven en dood uitgevochten. In de meeste plaatsen waar je je als niet-drugsdealende buitenlander begeeft, is het echter uiterst aangenaam vertoeven. De brutaliteit en intensiteit van het geweld is natuurlijk uitstekend materiaal voor de media, maar laat je dus absoluut niet afschrikken en reis gewoon af naar Mexico.
Daarnaast kan je je bezoek of verblijf net zo gevaarlijk maken als je zelf wilt. Je inlaten met drugshandel: gevaarlijk. Je ´s nachts alleen in ruige buurten begeven: gevaarlijk. Je hoofd gebruiken en geen gekke dingen doen die je thuis ook niet doet: niet zo gevaarlijk. Ikzelf heb me nooit thuis opgesloten of overdreven maatregelen moeten nemen en ik ben in geen enkele gevaarlijke of vervelende situatie terecht gekomen.

Mexico is een Derde Wereldland vol armoede en corruptie
Er zijn inderdaad miljoenen armen. Die hebben geen fatsoenlijk leven, maar het land zelf arm noemen is een vergissing. Mexico is één van de grootste economieën ter wereld met
enorme natuurlijke reserves en alle luxe is er verkrijgbaar. De verdeling van het kapitaal is echter schrijnend scheef. Als je naar Mexico gaat om te werken en je kunt een behoorlijke baan verkrijgen dan kan je, net zoals ik heb gedaan, een heel aardig bestaan opbouwen.
Verder is het land wel behoorlijk doorspekt van corruptie. Elke Mexicaan klaagt over de corrupte politieagenten en politici, maar ironisch genoeg geven zij zelf er ook gauw aan toe op een wat kleiner en onschuldiger niveau. Het wordt nog altijd gezien als smeerolie die dingen draaiend kan houden en ik vrees dat voorlopig zo zal blijven.

Mexicanen zijn gastvrij en zien het leven als één groot feest 
“Mi casa es su casa” is wat de Mexicanen strikt naleven. Zeker de buitenlander wordt uiterst gastvrij ontvangen en na het bezoeken van een feestje is op het eind van de avond iedereen jouw cuate. Leer echter wel dat een cuate (maat) niet hetzelfde is als een amigo (vriend) en dat ook hier een echte vriendschap opbouwen tijd nodig heeft. Maten verkrijg je daarentegen enorm veel in weinig tijd.
Beter dan de Nederlanders kunnen de Mexicanen genieten van de kleine dingen van het leven en wegens de soms pittige levensomstandigheden mogen de Mexicanen zich vaak en graag verliezen in een feestje. Als echte Latijns-Amerikanen kennen ze weinig gene en worden de zorgen van zich afgedanst. Mijn heupen zijn inmiddels ook wat losser dan voorheen.

Mexicanen zijn luie macho’s 
Het conformisme en de lage ambitiedrang van de Mexicaan is wellicht de reden van deze misvatting, want in Mexico wordt immers keihard gewerkt. Slechts een handjevol vakantiedagen per jaar en minimaal 45 uur per week werken is de norm en bijklussen is vaak nodig vanwege de lage salarissen. Dat doen miljoenen Mexicanen jarenlang en dat zonder te klagen. Een Nederlander met een gezonde werkethos en ambitie kan hier wegens de lage concurrentiedrang dan ook aardig carrière maken.
Het machismo is inderdaad een Mexicaanse uitvinding. De emancipatie van de Mexicaanse vrouw heeft nog een lange weg te gaan want de kortzichtigheid van de Mexicaanse man richting het andere geslacht is behoorlijk halsstarrig. Het droombeeld van de latin lover kan desondanks zeer verleidelijk zijn voor de Nederlandse vrouw maar een dergelijke relatie is meestal geen lang leven beschoren. De combinatie van Nederlandse man en Mexicaanse vrouw werkt stukken beter.

Je kan niet met ze maar ook niet zonder ze 
De Mexicanen. Soms wil je ze even niet meer zien, maar als je eenmaal het land achter je laat dan mis je ze al gauw. Je kan ze haten omdat ze niet punctueel zijn, logica hun vaak vreemd lijkt te zijn, ze schijnheilig kunnen zijn, ze macho’s zijn, ze lastig te doorgronden zijn, ze slechte chauffeurs zijn en weinig zelfbeheersing kennen. Je houdt echter van ze omdat ze zo gastvrij zijn, heerlijk koken, zoveel levensvreugde uitstralen, zelfspot hebben, charmant en gepassioneerd zijn.

Afscheid nemen bestaat niet 
Ik kan de songtekst van Marco Borsato beamen. Het surrealistische maar o zo mooie Mexico is mijn bloed gaan zitten. Mijn Spaans is vermexicaniseerd en lijkt niet meer op het Castiliaans van Spanje wat ik geleerd had. Ik ben volledig ondergedompeld in de Mexicaanse samenleving en cultuur en heb de positieve dingen eruit gehaald en dat zorgt na het mengen met mijn Hollandse waarden voor een uitstekende mix die mij een rijker mens heeft gemaakt. Ik weet zeker dat ik nog regelmatig terug zal keren. Het contact met vrienden en de schoonfamilie zal voortduren en met mijn Mexicaanse vrouw heb ik altijd een stukje Mexico dichtbij me.
Ik dank Mexico en haar volk en raad iedereen aan om minstens een bezoekje te brengen aan dit innemende stukje aarde. Viva México!