Er is er één jarig...

De afgelopen dagen hing er een gezonde spanning in de straten van Mexico-Stad. De Mexicaanse driekleur was alom vertegenwoordigd, enorme versierselen met patriottische symboliek werden opgehangen, nationale monumenten werden nog even extra opgepoetst, gigantische beeldschermen werden geïnstalleerd en ogenschijnlijk het gehele politiekorps van Mexico-Stad was zich aan het voorbereiden op een speciaal evenement. Mexico en haar hoofdstad maakten zich immers op voor de historische datum van 15 september. Precies tweehonderd jaar eerder op die dag riep pastoor Miguel Hidalgo zijn volgelingen op om te rebelleren tegen de Spaanse overheerser wat uiteindelijk leidde tot de onafhankelijkheid van Mexico. Die gebeurtenis word elk jaar herdacht en gevierd en is daarmee de belangrijkste nationale feestdag van Mexico. Normaal is het epicentrum van deze viering het immens grote centrale plein van de hoofdstad, het Zócalo. Stipt om 23.00 verschijnt daar dan de president op het balkon van het presidentiële paleis waarbij hij de originele kerkklok van Miguel Hidalgo luidt, zijn kreet nabootst en steevast eindigt met een driewerf ´¡Viva México!´ wat wordt herhaald door de duizenden toeschouwers op het plein. Verder wordt de ceremonie opgeluisterd met concerten en vuurwerk. Deze festiviteiten trekken jaarlijks zo´n 100 tot 200.000 mensen naar het centrum en het Zócalo.



Voor deze tweehonderdste editie is er echter groter uitgepakt dan gebruikelijk. Het weinige vertrouwen in haar overheid en de ontevredenheid over de staat waarin het land zich tegenwoordig bevindt, had in de afgelopen maanden bij het Mexicaanse volk gezorgd voor algehele scepsis of er nu wel wat te vieren viel. Maar nu de feestdag eenmaal is gekomen, maakt men zich dan toch maar op voor een spetterend feest. Voor de geplande festiviteiten voldoet de oppervlakte van het Zócalo niet en is er ook gebruik gemaakt van de capaciteit van de nabijgelegen boulevard Paseo de Reforma tot aan het plein van wellicht het meest bekende nationale monument: El Ángel de Independencia (de Engel van de Onafhankelijkheid). En dat was maar goed ook. Er kwamen immers ruim 1 miljoen mensen op de festiviteiten af, bestaande uit concerten van beroemde Mexicaanse artiesten en spectaculaire vuurwerk- en lichtshows. Tot in de late uurtjes danste ik met mijn partner op straat op de klanken van Los Tigres del Norte. Naast vele Mexicanen zag ik ook menig buitenlandse toerist uitgedost in het rood, wit en groen zich dansend overgeven aan het feit dat de Mexicaanse natie tweehonderd jaar bestaat. De vrees van de autoriteiten voor incidenten bleek ongegrond en ontelbare katers de dag erop was het enige waar men over kon klagen. Het Mexicaanse volk is inmiddels bijna weer hersteld van al het feestgedruis en zal deze maandag weer over gaan tot de orde van de dag. Maar tot die tijd: leve de jarige job, leve Mexico!

Geschreven voor La Chispa