16 mei 2010

Vive Grupero

Iedereen die Mexico aandoet, komt ze vroeg of laat tegen: de onvermijdelijke mariachi. Een groepje Mexicanen allen gehesen in dezelfde strakke kostuums en getooid met enorme sombrero's die klassieke Mexicaanse liedjes ten gehore brengen via zang, violen, gitaren en trompetten. Of je je nu op een fleurig gekleurd bootje in Xochimilco bevindt of in een gezellige bar in Playa del Carmen, overal loop je de kans om het typisch Mexicaanse ensemble te treffen. De muziek van de mariachi´s kent een lange geschiedenis en is nog altijd populair onder de eigen bevolking. Voor de meeste bezoekers is de mariachi de enige kennismaking met de lokale muziekscene, maar uiteraard is er veel meer onder de Mexicaanse muzikale zon.

De inwoners van Mexico zijn expressieve mensen en houden van zingen en dansen. Als buurland van de Verenigde Staten zijnde, zijn de Mexicanen uiteraard bekend met de Amerikaanse artiesten en genres, maar ook genieten ze van de eigen Spaanstalige creaties in de rock-, hiphop- en popmuziek. Natuurlijk is er op elk feest ook ruime aandacht voor de Latijns-Amerikaanse stijlen als de cumbia, merengue, salsa en ook het meer moderne reggaeton. Naast buitenlandse ritmes hebben de Mexicanen ook vele eigen muziekstijlen ontwikkeld. In de loop der jaren zijn er verschillende soorten romantische en dansbare Mexicaanse genres ontstaan en begin jaren ´90 werd de verzamelnaam grupero geïntroduceerd om al deze genres op één hoop te kunnen gooien. Ik zal hier de vier meest populaire soorten nader toelichten: ranchera, banda, duranguense en norteña.

15 mei 2010

Gastblog: ¨Metropool¨

Deze keer een gastblog geschreven door Jorden Tiebout die onlangs bij mij op bezoek was. Eerder gepubliceerd op zijn eigen weblog http://zevensloten.blogspot.com/


Metropool


Dat Raimon den Boef Latijns-Amerika studies ging doen na de middelbare school kwam als een verrassing. We begrepen het niet zo goed. Raimon was een man van voetbal, Nederlands cabaret, vaasjes bier in een oude-mannen-kroeg en Quentin Tarantino films. Slim, dat wel, maar niet echt de linkse intellectueel, de globbetrotter, de talenknobbel, de fijnbesnaarde romanticus, de boekenwurm, de idealist, de mariachi, de smulpaap, de salsa-danser, de tropische boom-knuffelaar, de potentiële emigrant, of één van de andere termen die in ons beeld pasten bij een Latijns-Amerikanist.

Latijns-Amerika...We hadden hem er nooit over gehoord. Raimon zou vast economie of bedrijfskunde of misschien rechten gaan studeren. We wisten vrij zeker dat hij geen woord Spaans sprak. Maar stille wateren hebben diepe gronden. Raimon woont nu bijna vier jaar in Mexico-stad en spreekt vloeiend Spaans (en danst niet onaardig salsa). En, zo moet ik concluderen, nu ik reeds een week op zijn bank verblijf: hij heeft het goed bekeken.

Testje: welke woorden komen er in je op, als je Mexico-stad hoort? Denk er even over na. Klaar? Goed, waren het woorden van deze strekking? Vol, smerig, chaotisch, crimineel, betonnen jungle, smog, uitlaatgassen, drugs, armoede, bendes. Wie wil daar nu wonen? Dat Raimon naar Mexico verhuisde, begrepen we uiteindelijk wel. Maar dan toch zeker naar Cancun, Tulum of Acapulco, iets tropisch en paradijselijks, niet de in beton gegoten ellende van Mexico-Stad.

14 mei 2010

Wist je dat... (deel 2)


• …de Mexicaanse economie qua omvang op de 13e plaats staat vóór landen als Nederland, Australië en Zuid-Korea?
• …de rijkste man ter wereld een Mexicaan is?
• …dat ik niks merk van het drugsgeweld in het noorden omdat de afstand tussen het het noorden van het land en Mexico-Stad dezelfde is als die tussen Amsterdam en Lissabon?
• …niet alle Mexicanen op ezeltjes rondrijden maar zich verplaatsen via het op drie na grootste metronetwerk ter wereld, het geprezen systeem van de Metrobús, segways en Hummers?
• …dat het Nederlandse Unilever zijn ijsmerk Ola in Mexico verkoopt onder de merknaam Holanda?

10 mei 2010

MexiKaaskop

Onlangs had ik weer eens het genoegen om een vriend uit Nederland welkom te mogen heten in mijn casa in wat wellicht de grootste metropool ter wereld is. Het is alweer zo´n vier jaar geleden dat ik aan mijn familie en vrienden verkondigde dat ik Nederland zou gaan inruilen voor Mexico. De keuze voor dit zonnige land werd positief onthaald maar enigszins vertwijfelde blikken waren mijn deel wanneer ik vertelde wat mijn nieuwe woonplaats zou worden. Geen bounty bestemming als Cancún, maar de zogenaamde vreselijk gevaarlijke en smerige betonnen jungle van Mexico-Stad. Met behulp van de digitale media was ik in staat om beetje bij beetje de scepsis rond de Mexicaanse hoofdstad weg te nemen. De nieuwsgierigheid naar mijn reilen en zeilen in Mexico groeide dermate dat men toch maar zelf een kijkje kwam nemen. Deze bezoekjes hebben inmiddels geleid tot de eensluidende conclusie dat het hier uitstekend toeven is.


Dat zij hun negatieve vooroordelen over Mexico-Stad gekraakt zien, doet me goed, maar het is natuurlijk ook leuk om weer eens bij te praten...in het Nederlands. Mijn moedertaal ben ik uiteraard niet vergeten, maar moet bij het ontvangen van een landgenoot altijd wel een beetje afgestoft worden. Tijdens de eerste gesprekken merk ik dat ik enigszins hakkel en bovendien wordt mij verweten met een vreemde tongval te spreken. Wanneer me gevraagd wordt in welke taal ik nu eigenlijk denk, moet ik het antwoord schuldig blijven. Regelmatig denk ik in het Spaans, vaak in het Nederlands, maar ik weet niet welke taal nu de overhand heeft. Ik betrap me er zelfs op af en toe een nieuwe pidgintaal te hanteren waarbij ik denk in een vreemde mix van beide talen. De lichte communicatieprobleempjes daargelaten, bevestigen mijn vrienden dat ik weinig ben veranderd. Mijn Mexicaanse vrienden echter zeggen me vaak dat ik inmiddels Mexicaanser ben dan de nopal (eetbare cactus). In een spagaat voel ik me geenszins, eerder als een vis in het weinige water dat Mexico-Stad kent. Ik zie mijzelf graag als een ware kosmopoliet. Als de komende 26 mei echter de vriendschappelijke voetbalwedstrijd tussen Mexico en Nederland zal worden gespeeld, zal ik zonder twijfel juichen bij elke goal van Oranje en vloeken bij elke goal van Mexico. Ik ben gewoon een Nederlander buiten zijn landsgrenzen.


Geschreven voor La Chispa

02 mei 2010

Heerlijk helder


In het stereotiepe beeld van de Mexicaan is altijd wel een plek ingeruimd voor een fles tequila in één van beide handen. Deze fles tequila kan tegenwoordig wel worden ingeruild voor een flesje bier want dit is toch al sinds jaren veruit het meest favoriete alcoholische drankje onder het Mexicaanse volk. En wellicht wordt het in de nabije toekomst wel typisch om een Mexicaan met het overbekende groene flesje met rode ster in de hand te zien.


Heineken nam immers onlangs voor 3,8 miljard euro de biertak van het Mexicaanse bedrijf Fomento Económico Mexicano (FEMSA) over. Wereldwijd is FEMSA de grootste bottelaar voor The Coca-Cola Company, het beheert ook de grootste retail keten van Latijns-Amerika (OXXO genaamd) en de biertak heeft bijna de helft van de Mexicaanse biermarkt in handen en is ook aanwezig op de Amerikaanse en Braziliaanse markt. Het bekendste merk dat FEMSA Cerveza brouwt is Sol, een merk dat in Nederland ook redelijk goed verkrijgbaar is. Maar als men over Mexicaans bier spreekt, dan kan je niet om het merk Corona heen. Het is één van de meest verkochte merken op mondiaal niveau en in handen van de andere grote speler op de Mexicaanse markt: Grupo Modelo. Dit concern is sinds enige jaren voor de helft eigendom van de Belgische gigant AB InBev en zo is de Mexicaanse biermarkt verworden tot een front voor de concurrentiestrijd tussen de twee brouwerijen uit de Lage Landen. Deze Europese aanwezigheid is geen toeval aangezien Mexico met een hoge bierconsumptie per inwoner en haar jonge bevolking één van de interessantste biermarkten ter wereld is.