Gouden Tijden

¨Bienvenido a El Oro¨. Na een busrit van ruim twee uur word ik welkom geheten in het plaatsje dat letterlijk ´Het Goud´ betekent. Het vernoemen van het dorp naar de favoriete grondstof van de conquistadores was uiteraard geen willekeur. Aan het eind van de zestiende eeuw werd in het nabijgelegen dorpje Tlalpujahua grote hoeveelheden goud en zilver ontdekt door de Spaanse veroveraars. Gefascineerd als zij waren door deze edelmetalen, vestigden zij zich in grote getale in de regio. Twee eeuwen later werd er in de omgeving een nieuwe goudader gevonden en El Oro werd gesticht.

Een muurschildering over de mijnen

Niet veel daarna werden de Spanjaarden eruit gegooid en verklaarde Mexico zich onafhankelijk. Binnen enkele decennia werd de nieuwe nederzetting echter overspoeld door andere Europeanen: mijnexploitanten die voornamelijk afkomstig waren uit Engeland en Frankrijk. Zij dolven enorme hoeveelheden goud maar de West-Europese presentie liet ook letterlijk en figuurlijk zijn sporen achter. El Oro was één van de eerste plekken in Mexico die nieuwe technologieën als spoorwegen en elektriciteit welkom mocht heten.

Een andere muurschildering over het rijke verleden

De goudvoorraad bleek vanzelfsprekend niet onuitputtelijk en in 1958 werd de laatste mijn gesloten. Met het gouderts verdween ook de buitenlandse aanwezigheid en kapitaal en El Oro bleef over met slechts 2500 inwoners. Nu wonen er zo´n 6000 mensen en in het dorpje heeft de goudkoorts van voorheen plaats gemaakt voor een zoektocht naar harde valuta buiten de gemeentegrenzen. De jonge generatie van El Oro studeert en/of werkt doordeweeks in Mexico-Stad en bezoekt het dorp in het weekend. Een behoorlijk percentage zoekt het zelfs veel verder weg en vertrekt richting de Verenigde Staten. De achterblijvers richten zich met name op het toerisme en hopen dat de buitenlandse bezoekers deze keer hun rijkdom in El Oro achter laten in plaats van het mee te nemen. Ondergetekende ontdekte hier echter wel een enorme schat…zijn huidige vriendin.